ناشناس مهرخوبان را همیشه میتوان در یاد داشت میتوان درسینه ی خود كلبه ای آباد داشت دور از اندیشه ی نامحرمان دراوج عشق میشوداندیشه ای هم پاك هم آزاد داشت میشود اندرحریمِ قلب ها بامعرفت با صفای دوستیها تاابد فریاد … Continue reading →